Trein, Vegan Challenge, B12, ellende en Meryl Streep

 

Vorige week zat ik in de trein en hoorde ter hoogte van het altijd weer uitnodigend wenkende Meppel twee studentes van een jaar of 20 lyrisch uitwijden over de Vegan Challenge. Dit is een initiatief van psychologe Veerle Vrindts, die is afgestudeerd op ‘onbewuste voedselassociaties’. Nee, niet bij Diederik, voor zover ik weet. De challenge komt erop neer dat je een week of vier alle dierlijke producten en zelfs producten waar sporen van dierlijk materiaal in kunnen zitten links laat liggen. Jij wordt er een beter mens van en de wereld is je dankbaar, is het motto. Deze meisjes deden het inmiddels bijna 6 maanden. De slecht geïnformeerde waardeoordelen over ‘vleeseters’ en de kennelijk weer in prevalentie toenemende misvattingen omtrent de menselijke fysiologie vlogen door de coupé, maar ik zou natuurlijk geen hele post wijden aan het creationistische idee dat mensen plantaardig dienen te eten. Het gaat hier niet over religie, al was Jezus een barefoot runner en had Mohammed een goede kijk op ondermeer Intermittent Fasting.

Nee, wat me opviel was dat deze jonge vrouwen niet lekker in hun vel zaten. Ten eerste ging zeker de helft van hun gesprek over klachten. “Ik voel me dankzij de tjellensj geweldig, maar…” en dan volgde een opspelende kwaal. Zeiken over kwalen is niet normaal op die leeftijd. Meisjes van rond de 20 horen geen voortdurende migraine, vermoeidheidsaanvallen, persisterende schimmelinfecties, oprispingen en onvoorspelbare bloedsuikerdips te hebben. Het ene meisje moest om het kwartier iets eten. Zei ze, weer een veganistisch reepje in het bleke mikje stoppend. Toen we Groningen binnenliepen, schrok ik echt. Bij het opstaan kreeg het reepjesmeisje zo’n joekel van een orthostatische bloeddrukval, dat ze terugzeeg in haar stoel en vervolgens heel langzaam overeind moest komen. Bij goed getrainde atleten is een niet helemaal adequate baroreflex met resulterende duizeling paradoxaal genoeg normaal, bij ongetrainde meisjes niet. Ik hielp haar met haar rugzak, want ze had niet genoeg kracht om de 10 kilo uit het bagagerek te pakken.

De klachten en de krachteloosheid van deze meisjes hoeven natuurlijk niet voort te vloeien uit hun soortvreemde voedingspatroon. Toch vrees ik dat zij of hun eventuele kinderen forse problemen krijgen wanneer ze blijven doen alsof ze die voor fermentatie geëigende hindgut van een paar miljoen jaar geleden nog hebben. Gisteren postte onze gewaardeerde Britse dierenarts Peter bovenstaande documentaire over de afschuwelijke en helaas vaak onder de radar vliegende complicaties van een tekort aan vitamine B12. Die gaan echt veel verder dan de bekende pernicieuze anemie en zelfs die zien we tegenwoordig niet meer, omdat bijna iedereen veel foliumzuur binnenkrijgt. Foliumzuur maskeert het probleem, doordat het voorkomt dat de rode bloedcellen opzwellen. Wie niet voldoende B12 krijgt, niet voldoende kan opnemen of een probleem heeft met de conversie en metabolisatie ervan, ziet om te beginnen zijn meyeline naar de filistijnen gaan. Niet te onderscheiden van MS en vermoedelijk lopen er heel wat MS-patiënten rond die eigenlijk ‘alleen maar’ B12 deficiënt zijn. Verder geeft B12 tekort (op celniveau) allerlei psychiatrische ziektebeelden. ADHD, anyone? Alzheimer, anyone? Nog een: B12-deficiëntie geeft bij vrouwen vrijwel standaard een vet positieve PAP smear. Lieve help. Weet iemand hoeveel onheilstijdingen en nare behandeltrajecten hier het gevolg van zijn? En uiteindelijk ga je er gewoon bikkelhard aan dood. De kinderarts met zijn ALS-achtige syndroom in deze film ontdekte net op tijd wat er met hem aan de hand was. Hij is voor de rest van zijn leven kreupel, maar hij leeft en hij functioneert. Anders is het voor het zoontje van de vegetarische moeder. Het joch moet verder met geestelijke en motorische afwijkingen die nooit waren ontstaan als zijn moeder haar soort niet had verloochend en als zijn artsen beter waren geïnformeerd.

Ook dit probleem is logisch vanuit het paleoperspectief. Mensen die het geluk hebben dat hun B12-gerelateerde pathologie wordt onderkend – en dat zijn er niet veel, de meerderheid crepeert in totale onwetendheid over de oorzaak van de ellende – hebben vaak levenslang injecties nodig met farmacologische doses B12. Waarom? Meestal omdat ze één of meerdere van de zogenoemde intrinsieke factoren die nodig zijn om de vitale stof te kunnen opnemen en metaboliseren, ontberen. Waarom? Omdat de evolutie dit dodelijke ‘foutje’ nooit weg selecteerde? Hoogst onwaarschijnlijk. Mijn pseudowetenschappelijke vinger wijst naar… paukengeroffel, aanzwellend onweer, strijkers, koperblazers, Meryl Streep bij ondergaande zon in Kenia…  tarwe. B12-tekort (absoluut of relatief) is een standaardcomplicatie van coeliakie. Te lang rondgelopen met niet onderkende coeliakie? B12 shots zijn een must, hoeveel biefstuk je ook eet. Sommige mensen hebben ook nog andere factoren nodig. Coeliakie is het topje van de ijsberg van tarweziekten. Je hoeft geen antilichaampjes in je bloed te hebben om te worden getreiterd door glutengeïnduceerde auto-immuniteit, weten we inmiddels dankzij onder anderen Cordain. Ik ben ervan overtuigd dat Alessio Fasano gelijk krijgt en dat we over 20 jaar weten dat veel zo niet alle auto-immuunziekten variaties op danwel gradaties van coeliakie zijn. Hoeveel extra B12 je nodig hebt, is in dat geval vrijwel zeker een functie van de gradatie van je glutenintolerantie.

Jeese, wat ben ik blij met dat simpele stuk gereedschap dat peleo heet. Als paleo heb je vrijwel zeker voldoende aan de microgrammetjes B12 die de humane voeding je ten minste een paar keer per week levert.

Ik denk aan de Vegan Challenge. Ik denk aan de voor naïeve meisjes ongetwijfeld zeer charismatische psychologe Veerle Vrindts. Ik denk aan hun (reproductieve) toekomst. En ik huiver. Ik hoop dat ze in elk geval deze docu bekijken en dat ze zich, mocht hun libido zulks toelaten, bij een eventuele zwangerschap laten begeleiden en controleren door een professional die de ins en outs van het complexe B12-metabolisme kent. Mensen zijn niet geëvolueerd om graszaad te kunnen verdragen. Mensen zijn niet geëvolueerd om op een voeding zonder dierlijke producten te gedijen. Een voeding gebaseerd op graszaad, maar gespeend van vlees of vis, is een recept voor een catastrofe. Als je Darwin notoir ontkent teneinde cognitieve rust te kunnen genieten in een verwarrende, lastige wereld, maak dan in godsnaam gebruik van de aller modernste medische zorg. Je kunt er beslist niet zonder.